به نام دوست
انگار
در عزای خودش گریه می کند
شعری که پا به پای خودش گریه می کند
گم
کرده در غبار، خودش را که این چنین
دنبال ردّپای خودش گریه می کند
به نام دوست
انگار
در عزای خودش گریه می کند
شعری که پا به پای خودش گریه می کند
گم
کرده در غبار، خودش را که این چنین
دنبال ردّپای خودش گریه می کند