به نام دوست
انگار
در عزای خودش گریه می کند
شعری که پا به پای خودش گریه می کند
گم
کرده در غبار، خودش را که این چنین
دنبال ردّپای خودش گریه می کند
بایگانی
- فروردين ۱۳۹۶ (۱)
- مرداد ۱۳۹۵ (۱)
- تیر ۱۳۹۵ (۲)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۲)
- تیر ۱۳۹۴ (۲)
- خرداد ۱۳۹۴ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱)
- فروردين ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۳ (۲)
- آذر ۱۳۹۳ (۱)
- آبان ۱۳۹۳ (۱)
- مهر ۱۳۹۳ (۱)
- شهریور ۱۳۹۳ (۲)
- تیر ۱۳۹۳ (۲)
- خرداد ۱۳۹۳ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۲)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱)
- اسفند ۱۳۹۲ (۲)
- بهمن ۱۳۹۲ (۳)
- دی ۱۳۹۲ (۴)
آخرین مطالب
- ۰۷ فروردين ۹۶ ، ۲۳:۰۱ ::: ملالی عوض نشد :::
- ۰۲ مرداد ۹۵ ، ۰۰:۴۹ ::: هرکس که روی نیزه سرش سربلند شد :::
- ۲۳ تیر ۹۵ ، ۱۱:۱۴ ::: محو لبخند تو ام :::
- ۱۶ تیر ۹۵ ، ۰۶:۰۶ ::: از توبه توبه کردیم :::
- ۲۸ خرداد ۹۵ ، ۰۰:۳۹ ::: عشق است راهی که من و تو برگزیدیم :::
- ۱۴ فروردين ۹۵ ، ۲۱:۳۳ ::: عجب بهانه ی خوبی به شاعران دادند :::
- ۰۹ فروردين ۹۵ ، ۰۶:۰۴ ::: تحویل سال به افق چشم های تو :::
- ۱۶ تیر ۹۴ ، ۰۹:۱۴ ::: گیرم که لب به درددلی باز شد :::
- ۰۹ تیر ۹۴ ، ۰۰:۵۷ ::: یازده ماه زمین منتظر این لحظه ست :::
- ۱۳ خرداد ۹۴ ، ۰۹:۰۷ ::: تقصیر شما نیست که تصویر شما نیست :::
